Objawienia Matki Boskiej w Fatimie miały miejsca kolejno: 13 maja, 13 czerwca, 13 lipca, 19 sierpnia, 13 września i 13 października. Ich głównym przesłaniem była konieczność nawrócenia, pokuty, modlitwy o pokój i koniec wojny (w latach 1914-1918 trwała I wojna światowa) oraz ofiarowania się Niepokalanemu Sercu Maryi.

Hiacynta opisała Matkę Boską, która ukazywała się dzieciom, jako Panią w białej sukni, promieniującą jak słońce. Jaśniała światłem jeszcze jaśniejszym niż promienie słoneczne, które świecą przez kryształowe naczynie z wodą.

W pierwszym objawieniu, które miało miejsce 13 maja, Maryja zapewniła dzieci, że przychodzi z nieba i poleciła im odmawiać różaniec, aby wyprosić pokój dla świata. Poprosiła je także, aby przychodziły w to samo miejsce przez 6 kolejnych miesięcy, dnia 13 o tej samej godzinie.

W drugim objawieniu Matka Boża powiedziała Łucji, że Pan Jezus pragnie posłużyć się jej osobą, by ustanowić nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca. Obiecała przy tym, że dusze, które ofiarują się Niepokalanemu Sercu Maryi, otrzymają ratunek, a Bóg obdarzy je szczególną łaską. Ponadto Maryja zapowiedziała zabrać wkrótce do nieba Franciszka i Hiacyntę, co też się stało – Franciszek zmarł 4 kwietnia 1919 r., Hiacynta 10 lutego 1920 r.